(พจน. ๒๔๙๓) คือ
- มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓
- พจน พดจะนะ-, พด น. คำพูด, ถ้อยคำ. ( ป. วจน).
- จน ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
- น. เป็นคำนาม
- ๒๔ 24 ยี่สิบสี่
- ๔๙ 49 สี่สิบเก้า
- ๙๓ 93 เก้าสิบสาม
- (พจน.) มาจาก พจนานุกรม กรมศึกษาธิการ
- พจน- พดจะนะ-, พด น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป. วจน).
- พจน์ ๑ พดจะนะ-, พด น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป. วจน). ๒ (คณิต) น. สัญลักษณ์ที่แทนจำนวนจริงหรือจำนวนเชิงซ้อน ซึ่งจะเป็นจำนวนเดียวหรือหลายจำนวนคูณหรือหารกันก็ได้. (อ. term).
- คติพจน์ น. ถ้อยคำที่เป็นแบบอย่าง.
- นิพจน์ (คณิต) น. สัญลักษณ์ที่แทนหลาย ๆ พจน์บวกหรือลบกัน. (อ. expression).
- ปาพจน์ น. คำเป็นประธาน, พุทธวจนะ, คำบาลี. (ป. ปาวจน).
- พจนา พดจะ- น. การเปล่งวาจา, การพูด; คำพูด. (ป.).
- พจนีย์ พดจะนี ว. ควรว่ากล่าว. น. คำติเตียน. (ส.).
- พหุพจน์ น. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).
มือถือ